آیَتُ الله مُجْتَهِدےٖ تِهْرَانےٖ(ره):

«حدیث دارد که بدترین مُرده ها

مردی است که عزب می میرد،

میگن چرا ازدواج نکردی؟

میگه زن بگیرم بچه دار میشم

(کی میخواد خرجشو بده)

خدا قدرت داره همانطور که به تو

روزی داده به بچه ات هم میده.»

« ما بچه بودیم تو مدرسه کتاب میخوندیم تو کتاب نوشته بود: یه کسی بچه دار شده بود، موقعی که بچه اش دندون در آورده بود پدر بچه غصه می خورد

یکی طفل دندان برآورده بود

پدر سر به فکرت فرو برده بود

پدر همین جا نشسته بود فکر می کرد که بچه ام به دنیا بیاد، نون میخواد، ندارم.

زنش موعظه اش کرد، گفت:

هر آنکس که دندان دهد نان دهد»

« کسی که زن نمیگیره و تمکن مالی هم داره ، از ترس اینکه مبادا بچه دار بشه، خدا اینو لعنت می کنه و ملائکه هم آمین میگن. وقتی خدا لعنت کنه و ملائکه آمین بگن ، حتما مستجاب میشه!!»

بعضى‌ها از توصیه زیاد او به ازدواج تعجب مى‌کردند. برخى اعتراض، و افرادى هم سوء تعبیرهاى احمقانه داشتند. 

اما او همیشه مى‌گفت که 👈ضعف ما در عمل، نشانه ضعف ایمان و محبت به حق و ضعف در محبت به حق، زاییده عدم شناخت است. و اولین قدم را پیش از شناخت و آگاهى، آزادى و رهایى از اسارت‌ها مى‌دانست. همچنان‌که قرآن کار انبیاء را همین برداشتن غل و زنجیرها مى‌داند.

به هر حال با اولین آشنایى با جوانان و هر فرد مجردى به ازدواج توصیه مى‌کرد. 👈بهانه‌ها را مى‌شکست و موانع را تحقیر مى‌نمود و همه مشکلات را به سرپنجه تدبیر، و بزرگ نمودن هدف و توکل بر خدا حل مى‌کرد. 

او نیاز جنسى را مانع بزرگى بر سر راه مى‌دید و بازى‌هاى نفس را مى‌شناخت. به همین سبب مى‌گفت که باید از این هم عبور کرد و نماند.