---------------------------------------------------------------------------------

1- استقلال در شخصیت از مواهب بزرگ خداست و راه کسبش هم تکیه بر خداوند است. انسان مومن بر کسی جز خداوند تکیه نمیکند و خودش را به خاطر این حامی متعال و قدرتمند دارا و نیرومند میبیند. مومنان چون پروردگار عالمیان را اطاعت میکنند و از فرامینش سرییچی نمیکنند لذا خدا را دوست و حبیب خود میدانند و عزت و شکست ناپذیری الله را در خودشان مییابند چون الله مهربان در قرآن کریم عزت و شکست ناپذیری را مخصوص الله و رسول الله و مومنان به الله میداند: "ان العزه لله و لرسوله و للمومنین "

2- هر مهارتی نیاز به تمرین دارد لذا باید استقلال از مردم و تکیه زدن به الله را هم تمرین کرد. نماز تمرین هر روزه این کلام است که : ایاک نعبد و ایاک نستعین : من فقط تو را میپرستم و فقط از تو یاری میجویم. فقط از تو!

من بنده توام و بنده حتی رفع تشنگی را از آب نمیخواهم بلکه از الله میخواهم که با آب مرا سیراب گرداند: هو الذی اطعمنی و یسقین. اگر الله نخواهد آتش ابراهیم را نمیسوزاند و آب تشنگی کسی را رفع نمیکند. ما الله را از همه محاسبه هایمان در تمام علوم فاکتور گرفته ایم اما مومنانی چون ابراهیم او را در تمام مبادلات و معاملات عالم منظور میکنند.

3- دیدن دست بی دستی الله در تمام خیرات و خوبی های عالم ، معرفتی است که به هر کسی عطا نمیشود. باید فهمید که غیر الله نادارتر از آن است که گزندی به مومن به الله بزند و همه حوادث در این عالم سبب رشد ما، و نزدیکتر شدن بیشتر مومنان به خداست. عاشورا نمونه خوب این حکمت الهی است.

4- با خداوند بیشتر حرف بزنید. درد دلتان را با خدا بگویید. شفای دردها فقط اوست. بیشتر دعا کنید که استجابت همراه دعاست. از توسل به خوبان و دوستان درگاه الهی چونان سیدالشهدا علیه السلام استفاده کنید و با گریه و تضرع درمان بدی ها را از خدا بخواهید. الله شنوا و بیناست و از همه بهتر به احوال مومنان آگاه است.

● ح سین عالمی