🌼 این جوان های امروزی برای زندگی ازدواج نمیکنند. ازدواج در نگاه آنها یک تفنن شده بیشتر برای تغییر موقت شرایط تا از یکنواختی خارج شوند.

من یک دختر پنج ساله دارم و دائم نگران آینده اش هستم. چه حجاب چه عفاف چه ازدواج...

------------------------------------------------------------

نیاز جنسی و عاطفی انسان ، مثل غذا خوردن یک نیاز طبیعی برای انسان است. البته این نیازهای طبیعی همراه خودشان نیاز به قانون دارند ؛ اما فراموش نکنیم که نباید از جایگاه طبیعی خودشان خارج شوند. با نیاز طبیعی باید طبیعی برخورد کرد و باید بدانیم اوج نظارت خانواده ها در اجرای قانون و دستورات الاهی است. نگران بودم خشک و خالی دردی را درمان نمی کند.

نگرانی زمانی معنا دارد که ما نیاز طبیعی فرزندمان را تامین نکرده باشیم. به طور مثال اگر آب و نان فرزندمان را تامین کرده باشیم و شکم او سیر باشد دیگر جایی برای نگرانی و اضطراب برای آینده نیست. نگرانی جایی معنا دارد که پدر و مادر این نیازهای طبیعی را در خانه تامین نکرده باشند و فرزندانشان نیازی طبیعی مثل عاطفه را در جایی غیر از خانه و جایی غیر از آغوش پدر و مادر در درجه اول ، و جایی غیر از آغوش شوهر در درجه دوم جست و جو کند.

اگر همسران و پدر و مادرها ، این عاطفه را به همسر یا فرزندشان اشراب نکرده و کم کاری کرده اند باید نگران باشند. اما اگر سینه تشنه فرزند را ، با زلال محبت ناب و آسمانی سیراب کرده اند چه جای نگرانی؟

فرزند در دامن مادر بیشتر از دو سال نمی تواند از شیر استفاده کند. بعد از دو سال ابتدایی ، غذای کودک عوض می شود چون بدنش نیازهای دیگری دارد. مادر و پدر نمی توانند فرزند را مجبور به خوردن شیر مادر کنند چون نیازهای فرزند عوض شده است. از سن بلوغ به بعد ، نیازهای دختر و پسر غیر از نیازهای عاطفی کودکان است. از این مرحله به بعد نوجوان و جوان نیازهای عاطفی و جنسی را توامان می طلبند و در بهترین حالت و طبق فطرتشان ، به دنبال جنس مخالف و همسر مطلوب خود هستند.

به نظرم تعبیر به تفنن در جایی درست است که جوان ، از محبتی به جنس محبت پدر و مادر ، به سمت محبتی از جنس همسر و شوهر در حرکت باشد. اما انحراف در تفنن آن زمانی است که جوان تفنن را در گزینه های متعدد و شرکای جنسی ، آن هم در فضایی خارج از فضای قانون جست و جو کند. جامعه ما چون برای همه جوان هایش ، هنوز محیط ازدواج و انتقال از محبت والدین به محبت همسر را فراهم نکرده است نمی تواند نگران تفنن به معنای غلط آن باشد. قبول دارم که تفنن به معنای غلط آن نیز در میان برخی و آن هم به غلط رواج دارد اما مشکل عمده جوان های ما تفنن به این معنا نیست.

من و شما به عنوان دو پدر باید با انجام مو به موی دستورات الاهی فرزندانمان را مطابق فطرتشان و مطابق اسلام تربیت کنیم. به اندازه محبت کنیم و البته به اندازه انتظار پاسخ داشته باشیم. ریشه فرزندان گلمان را آن قدر آب بدهیم که نه از کم آبی پژمرده شوند و نه از پر آبی بپوسند. اعتدال را در تمام مراحل زندگی سرلوحه قرار دهیم و با برخورد کریمانه ، بزرگی و بزرگ منشی را ، در آنان زنده نگه داریم. آنان را نان حلال بخورانیم و سبک زندگی شان را با ایمان و عمل صالح گره بزنیم. فراموش نکنیم که تمام اخلاق حسنه نظیر روحیه انفاق و کفاف و ساده زیستی را بچه ها از خانه پدر به خانه شوهر می برند. اگر به وظایفمان عمل کنیم جایی برای نگرانی وجود ندارد.

خاطره تبلیغی: چند سال قبل در ایام اردوهای راهیان نور با عده ای از دوستان در شلمچه خادم بودم که حضرت آیت الله حسینی زابلی مشرف به مناطق عملیاتی جنوب شدند. از قضا در روزهای ابتدایی آن سال با ایشان همسفر بودیم و هم سفره. روزی غذای سفره ، مقداری خوراک بود که باید با نان خورده می شد. غذایم را تا آخرش خورده بودم اما کف بشقابم را نان نکشیده بودم. غذایی نمانده بود اما بشقاب تمیز هم نشده بود. حضرت استاد به آرامی بشقاب مرا از مقابلم برداشتند و با یک تکه نان و با دقت تمام کف ظرف را نان کشیدند و نان را در دهان مبارکشان گذاشتند و به روی من هم نیاوردند. از آن روز یاد گرفتم که ظرف غذایم را چگونه باید تمیز بکنم.

اگر این روش را چه در حجاب و عفاف و چه در ساده زیستی و اخلاق حسنه و خلاصه در تمام زندگی عملی کنیم ، بهترین هدیه را برای فرزندانمان و ازدواجشان فراهم کرده ایم. نوح به وظایفش عمل کرد. فرزندش نخواست و پا به پای پدر نیامد. نوح در پیشگاه خداوند سربلند است چون کم کاری نکرده است. ما بیشتر از این مقدار وظیفه ای نداریم اما کجاست کسی که به وظیفه اش عمل کرده باشد؟

● ح سین عالمی